طلاق و جدایی

تقریباً همه‎ی ما یا شخصاً یا از طریق اقوام و دوستان نزدیک خود با تجربه‎ی طلاق آشنا هستیم. طلاق تجربه‎ی ناخوشایندی است و افراد را وادار می‎سازد تا سازگاری‎های مهمی در زندگی‎شان به عمل آورند.

سازگاری‎های روانشناختی ضروری در جریان طلاق عبارتند از: کنار آمدن با تنهایی، یافتن معنای جدیدتری برای زندگی، مقابله با خشم، مقابله با احساس گناه و عزت نفس پایین، یافتن منبع عشق و محبت جدید است. سازگاری‎های تاکتیکی (عملی) ضروری در جریان طلاق عبارتند از: پیدا کردن یک شرایط زندگی جدید، به دست آوردن ثبات مالی و پذیرفتن مسئولیت‎های تربیت فرزندان است.

با توجه به این که طلاق نیازمند سازگاری‎های روانشناختی و عملی متعددی است و افرادی که طلاق می‎گیرند باید خودشان را با تغییرات گوناگونی انطباق دهند، طبیعی است که طلاق تجربه‎ای استرس زا باشد. یکی از دشوارترین تکالیف در مواقع از دست دادن یک فرد مهم، رها کردن و دست شستن از آن فرد است. وقتی شما فرد خاصی را از دست می‎دهید عصبانی و ناکام می‎شوید، زیرا این فقدان را غیرمنصفانه می‎دانید. با این همه هیچ کس از شما سؤال نمی‎کند که آیا مانعی ندارد خودش را از زندگی شما بیرون بکشد؟

 پذیرفتن این واقعیت که روابط امتیاز و موهبتی در زندگی هستند، نه حق مسلم ما، غالباً دشوار است. دست برداشتن از میل به تصاحب افرادی که به ما نزدیکند آسان نیست، زیرا ما به شدت میل داریم تا پیام‎های روابط خودمان را به دیگران تحمیل کنیم. با این حال وقتی شما از تمایل خود برای تصاحب دیگران چشم پوشی می‎کنید، در واقع خود را از بار عظیمی رها می‎سازید. انجام کار‎ها و مسئولیت‎های زندگی به اندازه‎ی کافی دشوار است، بنابراین با تلاش برای کنترل رویدادهایی که خارج از کنترل شما هستند، خود را در موقعیت بازنده قرار ندهید.

سعی کنید با یک مشاوره خوب, توانایی خود را بسنجید تا کنترل هر آنچه که در اختیار شما هست را در دست بگیرید.