تشخیص اختلال اضطراب جدایی:
برای تشخیص اختلال اضطراب جدایی در کودکان حدأقل چهار هفته باید علائم اضطرابی وجود داشته باشد و در بزرگسالان حداقل شش ماه.
علائم هنگام جدا شدن و یا تصور جدا شدن در افراد به وجود میآید و شامل علائم اضطرابی جسمانی مانند سردرد، دل درد، حالت تهوع و علائم اضطرابی افکاری مانند ترس از دزدیده شدن، ترس از رها شدن و ترس از گم شدن است.
ژنتیک در پیدایش اختلال اضطراب جدایی تأثیرگذار است. پژوهشها نشان داده است که میزان شیوع اختلال اضطراب جدایی در دوقلوهای یک تخمکی به مراتب بیشتر از دوقلوهای دوتخمکی و خواهر و برادران معمولی است.
دلبستگی به معنای این است که شخص در کنار دیگران احساس خوشایندی دارد ولی در غیاب آنها هم میتواند زندگی کند. غالب افرادی که اختلال اضطراب جدایی دارند، با الگوی دلبستگی ناایمن بزرگ شدهاند.
سه نوع الگوی دلبستگی وجود دارد: ایمن، ناایمن اجتنابی و ناایمن دوسوگرا. که دو الگوی دلبستگی آخر در به وجود آمدن اختلال اضطراب جدایی تأثیرگذارند.
رفتارهای وسواس گونه والدین مانند توصیه به بیش از حد مراقب بودن و یا القاء به کودک که در نبود والد خطری در پیش است، طرحواره ترس از آسیب را در کودک به وجود میآورد.
این طرحواره منجر به شکل گیری این فکر میشود که در صورت نبود والد دنیا جای خطرناکی است.
در صورتی که کودک تجربه جدایی در سنین حساس رشد را داشته باشد، ممکن است اختلال اضطراب جدایی را تجربه کند.
در صورتی که شخص دارای اختلال اضطراب جدایی باشد، چه کودک چه بزرگسال، نیازمند کمک گرفتن از یک متخصص میباشد.
مرکز مشاوره و خدمات روانشناسی مهرپندار با داشتن کادری مجرب شامل روانپزشک، روانشناس و بازی درمانگر به صورت تخصصی به افراد دارای اختلال اضطراب جدایی کمک میکند.
دیدگاه خود را بیان بفرمائید❤