تقریباً همهی ما یا شخصاً یا از طریق اقوام و دوستان نزدیک خود با تجربهی طلاق آشنا هستیم. طلاق تجربهی ناخوشایندی است و افراد را وادار میسازد تا سازگاریهای مهمی در زندگیشان به عمل آورند.
سازگاریهای روانشناختی ضروری در جریان طلاق عبارتند از: کنار آمدن با تنهایی، یافتن معنای جدیدتری برای زندگی، مقابله با خشم، مقابله با احساس گناه و عزت نفس پایین، یافتن منبع عشق و محبت جدید است. سازگاریهای تاکتیکی (عملی) ضروری در جریان طلاق عبارتند از: پیدا کردن یک شرایط زندگی جدید، به دست آوردن ثبات مالی و پذیرفتن مسئولیتهای تربیت فرزندان است.
با توجه به این که طلاق نیازمند سازگاریهای روانشناختی و عملی متعددی است و افرادی که طلاق میگیرند باید خودشان را با تغییرات گوناگونی انطباق دهند، طبیعی است که طلاق تجربهای استرس زا باشد. یکی از دشوارترین تکالیف در مواقع از دست دادن یک فرد مهم، رها کردن و دست شستن از آن فرد است. وقتی شما فرد خاصی را از دست میدهید عصبانی و ناکام میشوید، زیرا این فقدان را غیرمنصفانه میدانید. با این همه هیچ کس از شما سؤال نمیکند که آیا مانعی ندارد خودش را از زندگی شما بیرون بکشد؟
پذیرفتن این واقعیت که روابط امتیاز و موهبتی در زندگی هستند، نه حق مسلم ما، غالباً دشوار است. دست برداشتن از میل به تصاحب افرادی که به ما نزدیکند آسان نیست، زیرا ما به شدت میل داریم تا پیامهای روابط خودمان را به دیگران تحمیل کنیم. با این حال وقتی شما از تمایل خود برای تصاحب دیگران چشم پوشی میکنید، در واقع خود را از بار عظیمی رها میسازید. انجام کارها و مسئولیتهای زندگی به اندازهی کافی دشوار است، بنابراین با تلاش برای کنترل رویدادهایی که خارج از کنترل شما هستند، خود را در موقعیت بازنده قرار ندهید.
سعی کنید با یک مشاوره خوب, توانایی خود را بسنجید تا کنترل هر آنچه که در اختیار شما هست را در دست بگیرید.
دیدگاه خود را بیان بفرمائید❤
طلاق میتونه خوشایند هم باشه