تجربه سوگ

سوگواری برای یک فقدان، تجربه‎ای خوشایند نیست، با این حال بخشی از زندگی است که برای هر کسی پیش می‎آید. تجربه‎ی سوگ فقدان، بر احساسات، جسم، افکار و رفتار شما تأثیر می‎گذارد.

احساسات

با توجه به نوع و ماهیت فقدان، افراد احساسات متفاوتی را تجربه می‎کنند. شایع ترین احساساتی که افراد در جریان فقدان تجربه می‎کنند، عبارتند از:

غمگینی:

ممکن است احساس پوچی، طرد شدگی و افسردگی کنید و به طور غیر‎منتظره‎ای گریه کنید. أغلب ضروری است قبل از رسیدن به مرحله پذیرش و سازش یافتگی، رنج و ناراحتی فقدان عزیزان را احساس کنید.

خشم:

ممکن است غیر‎منصفانه بودن فقدان و ناتوانی شما در کنترل آن باعث احساس ناکامی در شما شود. از برگرداندن این خشم به سوی خود اجتناب کنید و به یاد داشته باشید اگر‎چه نمی‎توانید فقدان را کنترل کنید ولی بر سوگواری خود کنترل دارید.

احساس گناه:

ممکن است از این که فرد کاملی نیستید یا نتوانستید جلوی فقدان را بگیرید احساس گناه کنید. به یاد داشته باشید که همه‎ی ما انسان‎های جایز‎الخطایی هستیم که در دنیایی غیر‎قابل پیش بینی زندگی می‎کنیم.

اضطراب:

ممکن است نگران شوید که آیا می‎توانم این فقدان را تحمل کنم؟ فقدان، ما را با آسیب پذیری و فنا‎پذیری خودمان رو در رو می‎سازد. از مهارت‎های مقابله‎ای برای بالا بردن و تقویت احساس خود‎کار‎آمدیتان استفاده کنید.

تنهایی:

تنهایی احساسی پیچیده‎، مرکب از غمگینی و اضطراب است.

خستگی:

ممکن است احساس خستگی و فرسودگی کنید. این نوع احساسات، واکنشی طبیعی نسبت به فشار روانی است و نباید آن را کمبود یا نشانه ضعف خود بدانید.

شوک (ضربه):

اگر فقدان، ناگهانی و غیر‎منتظره باشد ممکن است شوک (ضربه روانی) به شما وارد کند. شوک، ناباوری و بهت زدگی، اولین مرحله سوگواری را تشکیل می‎دهند.

تسکین و آرامش:

درک این امر بسیار مهم است که برخی فقدان‎ها موهبتی هستند که شامل احساسات متعارض غمگینی و تسکین خاطره و رهایی می‎باشند. بنابراین نباید وجود توأم این نوع احساسات متفاوت، موجب احساس گناه در شما شود.

واکنش‎های جسمی

احساساتی که بعد از فقدان به انسان دست می‎دهد، به طور معمول بر جسم او نیز تأثیر می‎گذارد. اگر این احساسات جسمی را بشناسید و پیش بینی کنید، وقتی اتفاق می‎افتند برایتان عجیب یا تهدید کننده نخواهد بود. این احساسات عبارتند از: احساس خالی بودن معده، سفتی عضلات سینه، حساسیت زیاد به صدا، تنگی نفس، ضعف عضلات، خشکی دهان و ضعف.

افکار

پس از تجربه فقدان، احتمالاً افکاری به ذهن شما خطور می‎کند و از این که متوجه می‎شوید که دیگران نیز چنین افکاری دارند، ممکن است تعجب کنید. این افکار شامل موارد زیر است:

ناباوری:

ناباوری در مرحله‎ی اولیه سوگ اتفاق می‎افتد. پذیرفتن واقعیت فقدان در وهله اول بسیار سخت است.

سردرگمی:

گاهی احساس گیجی و آشفتگی می‎کنید و متمرکز شدن روی موضوع برایتان سخت می‎شود. در این صورت به خود فرصت دهید و انتظار نداشته باشید که عملکرد شما در این حالت بیشتر از سطح عادی باشد.

اشتغال ذهنی:

ممکن است افکار شما به طور کامل بر مسأله فقدان و آرزوی بازگشت به گذشته متمرکز شود. اشتغال ذهنی در مرحله‎ی دوم سوگواری امری متداول است.

خیال پردازی:

ممکن است شما خصوصیات خوب فردی را که از دست داده‎اید در ذهن خود مجسم کنید و حس کنید که به گذشته برگشته‎اید یا این که آن فرد هنوز زنده است. این نوع خیال پردازی بخشی از مرحله دوم سوگواری می‎باشد.

رفتار

تجربه فقدان ممکن است بر برخی از رفتار‎های روزمره‎ی شما تأثیر بگذارد. اگر بتوانید این تغییرات رفتاری را پیش بینی کنید دیگر برای شما ترسناک یا غیر‎طبیعی جلوه نخواهند کرد.

خواب:

اختلال خواب بعد از تجربه فقدان مشکلی معمول و رایج است.

خورد و خوراک:

الگو‎های خوراک أغلب تغییر می‎کند. بعضی‎ها پرخوری می‎کنند در حالی که دیگران نمی‎توانند چیزی بخورند.

گوشه گیری اجتماعی:

ممکن است در مراحل اولیه سوگ، خلوت کردن با افکار و احساسات خود مفید باشد. ولی در مراحل بعدی باید خود را مجبور به از‎سرگیری فعالیت‎های اجتماعی کنید.

رؤیا دیدن:

دیدن فرد از دست رفته در خواب و رؤیا امری متداول است.

فعالیت:

ممکن است در فعالیت شما تغییر ایجاد شود و یا احساس بی تفاوتی، بی حالی، بی قراری و بی حوصلگی کنید. این گونه تغییرات را باید به عنوان بخش طبیعی از سوگواری بپذیرید.

گریه کردن:

گریه کردن واکنشی طبیعی نسبت به فقدان است. اگر گریه کردن در حضور دیگران برایتان ناراحت کننده است، برنامه ریزی کنید تا در لحظات تنهایی، احساسات و هیجانات خود را ابراز کنید.