افسردگی نوعی اختلال روانی است که در آن خلق شخص آشفته می‌شود. اصطلاح افسردگی اغلب برای بیان اندوه عمیق به کار می‌رود. این اختلال با ناامیدی، بدبینی و بی‌انگیزگی نسبت به زندگی ظاهر می‌شود. زمینه ارثی دارد و عوامل محیطی نیز در ایجاد آن نقش دارند. مکانیسم ایجاد آن به طور کامل مشخص نشده است، اما احتمالاً به افزایش و یا کاهش مواد شیمیایی خاصی در سیستم اعصاب مربوط است. افسردگی توانایی فرد را در عملکرد، تفکر و احساس تحت تأثیر قرار می‌دهد و اغلب همراه با احساس عدم کنترل وقایع و پیامد‌های مهم در زندگی شخصی دیده می‌شود که البته سوگیری خود فرد نیز در آن نقش دارد.
اختلال افسردگی هم مانند اختلال‌های دیگر، انواع مختلف دارد که رایج‌ترین آن‌ها عبارتند از:
در این نوع افسردگی افراد گاهی افسردگی خود را به خوشحالی شدید و کژکاری رفتاری موسوم به مانیا نشان می‌دهند. این اختلال می‌تواند به پرانرژی و پرتحرکی، تحریک‌پذیری و خود‌اعتمادی افراطی منجر شود و رفتار‌های جنسی افراطی را ایجاد کند.
نوعی افسردگی دوقطبی خفیف اما طولانی‌مدت‌تر از افسردگی دوقطبی است. شخص مبتلا در بعضی از فصل‌های سال احساس افسردگی می‌کند.
نوعی افسردگی جزئی است که آن را اختلال افسردگی خفیف نیز می‌نامند. این افراد اغلب خود را به عنوان افرادی که از بدو تولد غمگین بوده‌اند توصیف می‌کنند، ضعف و بی‌حالی، عزت‌نفس پایین و احساس ناامیدی از نشانه‌های عمده آن است.
یک نوع اختلال افسردگی است و با غمگینی بسیار شدید، احساس گناه، بی‌خوابی، فقدان تمرکز و ... مشخص می‌شود.
کسانی که اختلال افسردگی دارند، دل‌سردی و ناامیدی شدیدی وجودشان را احاطه می‌کند.
اختلال افسردگی به راحتی از میان نمی‌رود و می‌تواند به‌طور جدی فکر و رفتار را مختل کند.
افکار خودکشی جزء جدایی‌ناپذیر این اختلال است.
4. تحریف خود، دیگران و دنیا و مختل شدن قضاوت، که سبب رفتار‌های نامعقول می‌شود، مثل؛ احساس پوچی، بی‌ارزشی، درماندگی و احساس گناه.
5. عدم لذت بردن از فعالیت‌هایی که قبلاً شخص از آن‌ها لذت می‌برده است.
6. کم‌خوابی، فراموش‌کاری، ناتوانی در تمرکز، بی‌اشتهایی یا پر‌اشتهایی.
مثل احساس گناه شدید، تغییرات رفتاری، انزوا‌طلبی شدید، عصبانیت.
8. احساس مستمر غم و اضطراب و اشتغال ذهنی درباره مرگ یا خودکشی.
9. ناتوانی در یادآوری مسائل و یا تصمیم‌گیری. همچنین از دست دادن انرژی و احساس خستگی مفرط و مداوم.
10. زودرنجی و شکننده بودن و زود از پا درآمدن.
11. افراد افسرده موفقیت‌های خود را به شانس نسبت می‌دهند و از آن‌ها زیاد خوشحال نمی‌شوند.
12. میل جنسی این افراد کاهش می‌یابد و علاقه به حفظ بهداشت شخصی ندارند.
1. رویداد‌های سخت و ناخوشایند مثل مرگ والدین، دوران ناشادی کودکی، جدا شدن والدین از هم، بحران خانوادگی و شکست‌های پی‌در‌پی.
2. فعالیت نابهنجار در شیمی مغز یا نوسان در ترشح هورمون‌های بدن.
3. وراثت
4. به‌هم‌خوردن ساعت زیستی بدن (مکانیزم زمان‌بندی بدن در خوردن و خوابیدن)
5. خشم سرکوب شده
6. عوامل محیطی مانند موقعیت‌های هیجان‌زا، کمبود محبت پدر یا مادر، ناامنی شغلی.
7. بیماری‌های عفونی
8. سوء‌مصرف مواد مخدر و یا استفاده از الکل
9. کمبود برخی ویتامین‌ها مثل ویتامین B6 یا B1
10. مصرف برخی از دارو‌ها
11. تضاد فکری و بینشی و هستی‌شناسی
12. تغذیه ناکافی و نامناسب
افسردگی یکی از درمان‌پذیر‌ترین اختلالات روانی است. تقریباً 80% افراد افسرده، در مدت چند هفته و یا چند ماه با اراده قوی و کمک متخصص روانشناسی و یا روانپزشک بهبود پیدا می‌کنند. راه‌های مقابله‌ای این اختلال عبارتند از:
با کمک روانشناسی، با استفاده از آشنایی با نحوه تفکر و درست فکر کردن و آموزش مهارت‌های اساسی و آگاهی از چگونگی ایجاد این شرایط به کمک یک روانشناس متخصص، می‌توان به درمان افسردگی بسیار امیدوار بود.
به کمک یک متخصص اعصاب و روان داروهای مناسب با شرایط شخص افسرده تجویز می‌شود و درمان اتفاق می‌افتد.
بدین صورت که به اعضای خانواده آموزش نحوه‌ی برقراری ارتباط و تقویت رفتار‌های فرد افسرده داده می‌شود.
- اگر نشانه‌های ذکر شده را برای دو هفته‌ی متوالی در خود داشتید، حتماً برای درمان اقدام کنید. این علائم اگر همواره با اختلال در کارکرد‌های اجتماعی، تحصیلی، شغلی و خانوادگی باشد، حتماً نیاز به بررسی تخصصی و درمان دارد.
- 6 مورد از نشانه‌های ذکر شده باید با هم همراه باشند.
- افکار مکرر در مورد خودکشی، تغییر در اشتها، تغییر در میزان خواب، خستگی مفرط و عدم لذت از ویژگی‌های بارز و قابل توجه افسردگی می‌باشد.
- افسردگی ممکن است به سراغ هر کسی، در هر سنی و در هر شرایطی بیاید.
- نحوه انجام وظایف، ارتباط با خانواده و دوستان، راحت بودن در موقعیت‌های اجتماعی و احساس غمگینی، برای شما هشدار‌های مفیدی هستند تا به فکر پیش‌گیری باشید.
دیدگاه خود را بیان بفرمائید❤